skæla

bawl

* * *

1.

d, [Dan. skjele; Germ. schielen], to make a wry face; skaela sig, Fas. iii. 471; hann er allr skældr og skakkr: to cry, of children, vertu ekki að skæla! skældu ekki!

2.

u, f. the making a wry face, crying: a nickname, Fms. ix. 479.